|
Неардынарны талент Віктара Казько |
24.04.2025 |
Сёлета мы святкуем значную падзею – 85-годдзе выдатнага чалавека, творцы і патрыёта нашай зямлі, Віктара Казько. Яго жыццё – гэта яркі прыклад таго, як можна злучыць любоў да роднай зямлі з творчым пошукам і адданасцю сваёй справе. На працягу многіх гадоў ён натхняе нас сваімі творамі, якія адлюстроўваюць глыбіню беларускай душы. У гэты асаблівы дзень мы ўшаноўваем яго ўклад у культуру і мастацтва, а таксама яго непахісную веру ў будучыню Беларусі.
Да юбілею пісьменніка у бібліятэках сеткі аформлены выставы: «Загадкавы свет В. Казько», «Память нужна живым», «Верность жизненной правде», «Неардынарны талент».
Проза Віктара Казько падобная на мокрую траву, дзе пераплялося ўсё, што расло, шумела, цешыла кветкамі, пахла мёдам... І кветкі, і калючкі, і каласкі – усё ў гэтай траве. Чытаецца цяжка, але калі ты ўжо ўцягнуўся, злавіў аўтарскую інтанацыю, то спыніцца і адкласці кнігу не зможаш. Віктар Казько піша пра сябе, пра тое, што бачыў і перажыў, амаль па днях і гадзінах перадаючы ўласнае жыццё, выкладваючы яго на паперу, робячы бачным для іншых. Пісаць так, як ён піша, неверагодна цяжка. Магчыма, гэта адзіны спосаб расказаць праўду. Зноў і зноў прапускаючы скрозь сябе перажытае і ўбачанае дзіцячымі вачыма.
![]() | ![]() | ![]() |
|---|
У беларускай літаратуры шмат аўтараў, якія пісалі пра вайну. Але Віктар Казько ў гэтай плеядзе стаіць амаль асабняком. Ён, на аснове асабістай біяграфіі, адным з першых у нашай літаратуры змог расказаць пра гэта так, як да яго ніхто не пісаў.
Калі пытаюцца, што цікавага можна прачытаць на беларускай мове, то заўсёды ўзнікае ў памяці прозвішча Казько і яго кнігі: «Хроніка дзетдомаўскага саду», «Неруш», «Выратуй i памілуй нас, чорны бусел», «Час збіраць косці», «Бунт незапатрабаванага праху» і аповесць «Суд у Слабадзе».
У гэты юбілейны дзень мы з удзячнасцю глядзім на жыццёвы шлях Віктара Казько і верым, што яго творы яшчэ доўга будуць гучаць у сэрцах людзей.



















































