Сёння, адзначаючы яго 100-гадовы юбілей, мы ўспамінаем пра вялікі ўклад гэтага народнага пісьменніка ў беларускую літаратуру. Яго творы — гэта не проста словы на паперы, а глыбокія развагі пра жыццё, каханне, прыроду і чалавечыя адносіны.

У творчай асобе Івана Навуменкі аб'ядналіся, сумясціліся два таленты –пісьменніка і даследчыка літаратуры. Няпроста сказаць, які з гэтых талентаў больш важкі, які вызначальны, паколькі і празаічная спадчына, і плён навуковых пошукаў адзначаны «пячаткай майстра».

Для прозы Івана Навуменкі характэрны ў значнай ступені аўтабіяграфізм. Лірычная пранікнёнасць пачуццяў і даверлівасць інтанацый, псіхалагічная дакладнасць учынкаў герояў, праўдзівасць дэталяў і мастацкіх абагульненняў – адметныя рысы творчасці пісьменніка.

Да юбілею аўтара ў бібліятэках сеткі аформлены выставы: «Запрашэнне да роздуму», «Аб чым шумелі сосны», «Талент Івана Навуменкі», «І радасць, і смутак, і боль», «Залатыя старонкі беларускай літаратуры», «Летапісец эпохі», «Крылы творчага натхнення», «Крылья творческого вдохновения». Сярод прадстаўленых выданняў былі як класічныя творы, так і менш вядомыя, якія адлюстроўваюць разнастайнасць яго літаратурнага стылю і тэматыкі. Кнігі Івана Якаўлевіча не толькі захавалі яго думкі і ідэі, але і сталі важным элементам культурнай спадчыны Беларусі, што падкрэслівалася на выставках. Яны запрашаюць наведвальнікаў акунуцца ў свет яго літаратурнай творчасці, адкрываючы новыя грані яго таленту і ўплыву на беларускую культуру.

Святкуючы 100-гадовы юбілей Івана Навуменкі, мы не толькі адзначаем яго літаратурныя дасягненні, але і ўспамінаем пра тое, як яго творчасць працягвае жыць у сэрцах людзей. Кожная старонка яго кніг – гэта шлях, які злучае пакаленні, што шукаюць натхненне, разуменне і падтрымку ў яго словах. Спадчына Навуменкі – гэта дар, які будзе жыць вечна, нагадваючы нам пра сілу літаратуры, здольнай змяняць жыцці, даваць надзею і ўздымаць лепшыя пачуцці.