Уся творчасць Лідзіі Андрэевай вызначаецца лірызмам, спавядальнасцю, у ёй дамінуе тэма кахання, прага высокага духоўнага ідэалу, роздум пра наш час, абавязак перад беларускім народам, клопат аб лёсе беларускай мовы. Любіць радзіму, вялікую і малую, ведаць свае карані, ведаць гісторыю роднага краю – такі лейтматыў яе твораў.

З нагоды юбілею таленавітай пісьменніцы ў аддзеле абслугоўвання і інфармацыі цэнтральнай бібліятэкі ім. М. Гарэцкага экспануецца персанальная кніжная выстава «Пакуль жыву – дабро нясу».

Андрэева Лідзія (Мініч Лідзія Андрэеўна) нарадзілася ў 1940 годзе ў в. Рэкта Клімавіцкага раёна Магілёўскай вобласці. Скончыла Беларускую сельскагаспадарчую акадэмію. Кандыдат сельскагаспадарчых навук, дацэнт (выкладала на зоаінжынерным факультэце БДСГА).

Член народнага літаратурнага калектыву «Роднае слова». Аўтар паэтычных зборнікаў для дарослых і дзяцей: «Спешу сказать» (2005), «Жыватворная крыніца» (2007), «Споведзь» (2009), «Мая сям’я ад А да Я» (2010), «На хвалях вечнасці» (2012), «I боль, і мары, і любоў» (2013), «У сваім краі, як у раі» (2015), «Цвіла каліна» (2015), «Ніці» (2017), паэмы пра Горкі «Тут росы бялей...» (2018), «Атожылкі» (2019), «Сугучнасць душ... Сугучнасць слоў...» (2019), «У восені ў гасцях» (2022), «Закальцаваны век» (2023).

3 поспехам займаецца перакладамі вершаў класікаў рускай літаратуры. Як расказвае паэтка, з 2020 года у Нацыянальным акадэмічным Вялікім тэатры оперы і балета Рэспублікі Беларусь праходзіць канцэрт «У час шумнага балю» рамансау рускіх паэтау па яе перакладах на беларускую мову. Актыўна выступае ў рэспубліканскім, абласным і раённым друку. Друкавалася ў калектыўных зборніках «Блики памяти», «Над родным краем жураўлі», «Эхо нашей Победы», «На крылах натхнення», «Дарогі памяці жывыя...», «Зоркі над Горкамі», у альманахах «Брама», «Славянская лира», «Акадэмічны вянок», у часопісе «Вожык», у газетах «Літаратура і мастацтва», «Культура», «Беларуская ніва», «Зямля і людзі» і інш.

Актыўная ўдзельніца Рэспубліканскага свята «Дзень беларускага пісьменства» (2007, 2013), абласнога фестывалю паэзіі і аўтарскай песні «Пісьмянкоў луг» (2008, 2011, 2012), раённага агляду-конкурсу мастацкай самадзейнасці працоўных калектываў «Працуй і спявай, наш Горацкі край!» (2008, 2010, 2012, 2014) і інш.

Пераможца міжнародных літаратурных конкурсаў «Славянская лира» (2018), «Под небом рязанским» (2018), рэспубліканскага конкурсу творчых пісьмовых работ «За што я люблю родную зямлю» (2020) і інш.

Член Горацкай раённай арганізацыі ГА «Беларускі саюз жанчын». Пераможца абласнога этапу XI Рэспубліканскага конкурсу «Жанчына года-2018» у намінацыі «Духоўнасць і культура».

Больш за трыццаць вершаў паэткі пакладзена на музыку прафесійнымі і самадзейнымі кампазітарамі: «Хлеб», «Я проста сын», «Жыватворная крыніца» і інш.

Калі пералічваць усё, што зроблена гэтым таленавітым чалавекам за апошнія гады, дык міжволі ўзнікае пытанне: як столькі яна змагла? На што Лідзія Андрэеўна адказвае: «Калі тое, што я раблю, што я кажу, пра што думаю, некаму патрэбна, значыць нездарма патрачаны час і сілы, значыць я ў адной плыні з маім народам. І пакуль жывое маё сэрца, я аддаю доўг запаветны з любоўю. Цяпер я ведаю, што не дарма пражыла на маёй зямлі».

З нагоды юбілею зычым нашай паэтцы далейшых творчых дасягненняў на карысць любай Радзімы Беларусі. Сардэчна віншуем Вас з юбілеем! Усе свае гады творчасці Вы выконваце важную i высакародную мiciю – дарыць людзям радасць сустрэчы з Прыгожым.

Сваё паэтычнае віншаванне да ўрачыстага юбілея прапануе паэт Аляксандр Ведзянееў у сваім вершы-прысвячэнні юбілярцы.

Святою стаць, магчыма, і пара –

Ужо жыццё даволі абцясала.

Малілася душой – і ўваскрасала

Любоў да Слова. Раптам з-пад пяра,

Епархіі тутэйшай на здзіўленне,

Няспешна нараджаліся радкі,

На пэўны час, магчыма на вякі,

Аб чым пісаць загадвала сумленне,

Якое не крануў зайздросці бруд.

Свядомасць і сапраўдныя пачуцці,

Прамы заўжды кірунак на распуцці,

Рашучасць (зараз і, вядома, тут) –

Адбіткі пакідалі на паперы,

Верш кожны адлюстроўваў стан душы,

Адкрытай Богу. Бог казаў: «Пішы,

З людзьмі дзяліся скарбамі без меры

Душы сваёй прыгожай, маладой,

Аддай усё і не чакай замены!»

Час пройдзе, і Гасподзь Святы Нязменны

Аднойчы зробіць Лідзію святой.