У выкананні народнага акадэмічнага хору «Спадчына», салістак Надзеі Курбасавай, Анастасіі Жарыкавай і вучаніцы дзіцячай школы мастацтваў і вакальна-харавога майстэрства г. Горкі Марыі Цыркуновай прагучалі песні «Горад над Проняй», «Дыялогі пра салдатаў», «Майму гораду», «Горкі-Горы», «Мой Горацкі край урачысты…», «Вясёлая песенька» на словы і музыку горацкіх аўтараў.

Павага да свайго кутка мае асабліва важнае значэнне ў духоўным станаўленні чалавека. Настаяцель храма ў гонар іконы Божай Маці «Спарыцельніца хлябоў» г. Горкі іерэй Мікіта Храмянкоў і настаяцель храма Святой Жываначальнай Троіцы аграгарадка Расна Дрыбінскага раёна іерэй Генадзь Мартынаў павіншавалі прысутных з Днём горада. У сваіх выступленнях яны засяродзілі ўвагу на тым, што павагу і любоў да роднага краю мы бачым найперш у Бібліі.

Член Саюза пісьменнікаў Беларусі Алеся Цэван звярнула ўвагу на асаблівую творчую атмасферу Горацкага краю. «Я люблю наш зялёны горад Горкі, навакольныя вёскі, лясы, палі і азёры. Усё тут нібы прасякнута натхненнем», – адзначыла паэтка. І напрыканцы выступлення яна прачытала верш «Мілы сэрцу край».

Член Саюза пісьменнікаў Беларусі Наталля Ніканчук прыгадала свае студэнцкія гады і тое першае ўражанне, якое пакінулі Горкі ў яе душы. Яна выказала меркаванне аб тым, што «кожны чалавек сваёй працай, творчасцю павінен праслаўляць тое месца, дзе ён нарадзіўся, вучыўся, праходзіў жыццёвыя ўніверсітэты». Наталля Валянцінаўна расказала аб тым, што сваю кнігу – дэтэктыўны раман «…Кранаючы неба рукамі» яна пісала менавіта пра Горкі і прысвяціла гэты літаратурны твор свайму любімаму гораду. Напрыканцы выступлення яна прачытала верш «Запаветны мой край беларускі».

Пісьменніца Ларыса Іванова звярнулася да прысутных з такімі словамі: «Я лічу, што галоўная каштоўнасць роднага краю, яго душа і сэрца – гэта людзі, бо менавіта яны ствараюць яго гісторыю. Наша задача сёння – не толькі захоўваць, берагчы, цаніць усё тое, што пакінула нам мінулае пакаленне, а рабіць усё, што ад нас залежыць, каб і далей наш Горацкі край развіваўся і квітнеў, каб нашы дзеці ганарыліся тым, што нарадзіліся на горацкай зямлі».

Ветэран педагагічнай працы пісьменніца Людміла Дзёменская прачытала ўласны празаічны твор «Ішоў чалавек па зямлі» і выказала меркаванне, што любоў да Радзімы пачынаецца перш за ўсё з любові да свайго роду, бацькоў і дзяцей, блізкіх людзей. Яна пажадала прысутным любіць родную зямлю, бо толькі яна надае па жыцці сілы і ўпэўненасць у заўтрашнім дні.

Ветэран педагагічнай працы Валянціна Копач прывяла прыклады праяўлення патрыятызму і мужнасці з мастацкай літаратуры і падкрэсліла, што «калі ў грудзях нашых б’ецца высакароднае сэрца, мы павінны любіць сваю Радзіму, адчуваць еднасць з далёкімі продкамі, якія адстаялі свабоду і незалежнасць нашай Радзімы».

На мерапрыемстве выступіў таксама наш зямляк з вёскі Гарадзец, які зараз жыве ў Оршы, паэт Пётр Аўраменка.

Супрацоўнікамі цэнтральнай бібліятэкі імя Максіма Гарэцкага была падрыхтавана літаратурная выстава, дзе экспанаваліся выданні па гісторыі Горацкага краю, зборнікі твораў мясцовых аўтараў, кнігі членаў Саюза пісьменнікаў Беларусі, а таксама бібліяграфічныя даведнікі па іх творчасці.