На сустрэчу прыйшлі студэнты розных факультэтаў акадэміі, якія праявілі зацікаўленасць паэзіяй і напісаннем вершаў.

Наталля Валянцінаўна пазнаёміла прысутных з гісторыяй узнікнення свята. Па рашэнню ЮНЭСКА з 2000 года мы святкуем Міжнародны дзень паэзіі менавіта 21 сакавіка ў дзень веснавога раўнадзенства. Па меркаванню заснавальнікаў, у гэты дзень у прыродзе адбываецца перамога святла над цемрай. Свята ўзнікла дзеля таго, каб надаць новы імпульс развіццю паэтычнай творчасці, падкрэсліць яе значнасць для ўсяго чалавецтва.

Далей вядучая пазнаёміла юнакоў і дзяўчат са сваімі любімымі паэтамі і іх вершамі. Прагучалі непаўторныя па сваёй прыгажосці творы Алеся Пісьмянкова «Ты адбі мне тэлеграму…», «І вёдры поўны вады, і вочы , поўныя дабра…» потым аўтарскае прысвячэнне – верш «Стаю прад снегам з непакрытай галавой…»

Вельмі цікавы і амаль забыты аўтар трапіў у поле зроку паэткі з Горак – гэта Анатоль Сербантовіч, які нарадзіўся ў вёсцы Ордаць Шклоўскага раёна і пайшоў з жыцця на самым пачатку сваёй творчай кар’еры. Прагучаў верш «Я не люблю кампанійкі, я да цябе ўцяку…», які кранае душу сваёй шчырасцю і дасціпнасцю.

Наталля Валянцінаўна чытала вершы Рыгора Барадуліна, Змітрука Марозава, Яўгеніі Янішчыц, Віктара Шніпа. Усе гэтыя паэты пакінулі значны след у душы дэкламатаркі.

Выклікалі апладысменты асабістыя вершы паэткі: «Жыццё паставіла адзнаку мне “выдатна”…», «Заблудзілася я крыху ў маладосці», «Пакуль жыву – кахаю!» і інш.

Вечарына прайшла ў свабоднай творчай абстаноўцы, выклікала цёплыя ўсмешкі і пажаданні.